Wady wzroku

Krótkowzroczność zazwyczaj pojawia się w pierwszych 20 latach życia, zazwyczaj w wieku szkolnym.

OBJAWY
Konieczność wytężania wzroku po to, by przeczytać coś na tablicy, oglądać telewizję lub zobaczyć znak jest zazwyczaj jedną z najwcześniejszych oznak krótkowzroczności. Kolejnym sygnałem powstania wady są trudności z ostrym widzeniem z daleka w nocy, zamazany obraz z tworzącą się wokół obwódką.

PRZYCZYNY
Według niektórych badań, odpowiedzialnymi za powstanie wady są w dużej mierze skłonności dziedziczne. Tę hipotezę potwierdzają przeprowadzone na dużą skalę badania na bliźniakach. Jednakże, pomimo zebrania dużej ilości materiałów, badania genealogiczne nie dały żadnych naukowych dowodów na istnienie mechanizmu transmisji odpowiedzialnych za tę wadę genów. Potwierdziły jedynie teorię o skłonnościach genetycznych i dały podstawę do wysunięcia kilku ogólnych wniosków:
· łagodna krótkowzroczność wydaje się być wywoływana przez transmisję dominującego chromosomu autosomalnego (cecha przekazywana jest z rodziców na dzieci wraz z kompletem wszystkich swoich chromosomów);
· w przypadku ostrej krótkowzroczności, naukowcy skłaniają się ku modelowi recesywnego chromosomu autosomalnego, który po mutacji jest przekazywany do 25% potomków
Czynnikiem predysponującym do powstania tej wady mogą też być czynności wymagające patrzenia z bliska, które są wykonywane przez dłuższy czas.

Krótkowzroczność zazwyczaj ujawnia się stopniowo, w latach dorastania, do czasu zakończenia procesu dojrzewania. Jasne jest zatem, że jakiekolwiek zmiany czy pogorszenie się wady przed osiągnięciem wieku 25-30 lat nie można przypisać tylko i wyłącznie jakiemuś szczególnie dużemu wysiłkowi wzroku czy nieodpowiedniemu zachowaniu, lecz należy również wziąć pod uwagę takie czynniki jak ciągle trwający rozwój fizyczny i reorganizacja, jakim ulega ciało przed osiągnięciem pełnej dojrzałości.

U kobiet mających predyspozycje do powstania tej wady wzroku, ciąża jest czynnikiem, który może przyczynić się do jej pogorszenia.

CZYNNIKI KLINICZNE I ANATOMICZNE
U krótkowidzów gałka oczna jest dłuższa a rogówka jest nadmiernie zakrzywiona w porównani do normalnej krzywizny i długości gałki, tak więc promienie światła skupiane przez rogówkę i soczewkę padają przed, zamiast bezpośrednio na siatkówce. Uniemożliwia to prawidłowe widzenie obiektów znajdujących się w oddaleniu, podczas gdy widzenie z bliska jest stosunkowo prawidłowe.

Soczewka nie może zmniejszyć swojej krzywizny poza pewną granicę, która zmniejsza jej moc refrakcyjną.